Саветы псіхолага

О деликатном или

СЕМЬЯ – главный воспитатель нравственно-полового воспитания.

Семья, в которой создана атмосфера взаимоуважения мужчин и женщин, формирует основы здоровых гендерных отношений детей и взрослых.

 Актуальность проблемы

Мы живём в век интернета и гаджетов, и детство наших детей значительно отличается от нашего детства. Интернет управляет постепенно жизнью наших детей. Нет возможности сделать так, чтобы современный ребенок не узнал и о существовании эротики и порнографии. Реальность такова, что 14-15 летние подростки активно обсуждают тему секса между собой, смотрят «взрослые» видео, некоторые уже имеют опыт интимных отношений.

Заметим, что впечатлительный, ранимый человек может сохранить это ощущение на долгие годы - если не навсегда. Избежать этого момента поможет только доверительная беседа – и желательно провести её до того, как подросток «вкусит запретный плод».

Как только вы осознаете, что не в силах сделать так, чтобы ребенок не узнал о существовании контента из категории 18+, вам наверняка будет легче справиться с неловкостью, стыдом, злостью. Информация, которую получает ребенок в процессе полового воспитания, должна быть качественной, достоверной и донесена взрослым адекватным человеком. Любящий родитель сделает это лучше всего.

 Ребенок увидел взрослый контент:

как реагировать?

Если у вашего ребенка есть доступ в интернет, то рано или поздно он случайно или под влиянием любопытства окажется на сайтах для взрослых.

При всём желании вы не оградите, конечно, ребенка, особенно подросткового возраста, от «взрослых» сайтов. Для самоуспокоения на семейные гаджеты с выходом в интернет можно поставить программу родительского контроля, но уповать на неё не стоит. Подросток общается с одноклассниками, приятелями из секций, объединений по интересам, ребятами со двора и т.д., а среди них уж точно найдутся желающие «просветить неосведомлённого товарища».

Чтобы услышанное и увиденное в чужих телефонах не испугало и не шокировало ребенка, не причиняло ему психологическую травму, а также /в случае с подростком/ не вызвало нездоровый интерес, родителям следует своевременно, с учётом возрастных особенностей сына или дочери, обсуждать вопросы нравственно-полового воспитания.

Строя отношения с подростком, не идите по пути запретов, жесткого контроля. Хотите быть в курсе, чем живёт ваш ребенок, – ведите себя так, чтобы он знал, что всегда может обратиться к вам с волнующим вопросом, любой проблемой – гарантированно получит честный ответ и эффективную помощь.

От увлечения до проблемы

Подходя к подростковому возрасту, вашими стараниями ребенок должен уяснить, что секс – неотъемлемая и важная часть жизни взрослого человека. Не запугивайте эмоциональными предупреждениями о том, что интимная жизнь может приводить к болезням и незапланированным беременностям. Спокойно объясните, почему необходимо использовать контрацепцию и средства защиты от ИППП.

Важно донести, что в целях заботы о себе люди должны контролировать своё влечение и не вступать в отношения с кем попало. Затрагивая тему порнографии, акцентируйте, что это не зеркало реальной жизни, а постановочное шоу, поэтому не всему увиденному нужно верить и тем более повторять.

Без эмоционального контакта с ребенком доверительный разговор на деликатные темы не получится.

Важно рассказать, какие изменения с телом и внешностью в скором ждут подростка, поделиться воспоминаниями о том, как сами переживали первые романтические увлечения, какие вопросы в тот период вас волновали, с какими трудностями приходилось сталкиваться.

Если родительское внимание сводится к дежурным фразам («Ты поел?», «Что сегодня в школе получил?»), разговор не получится. Родителю и ребенку будет неловко беседовать о сокровенных и щепетильных вещах. С пелёнок воспитывайте ребенка так, чтобы он воспринимал вас как надёжного и верного друга.

 Опасения родителей! Рекомендации

? Подросток не хочет посвящать родителей в свои проблемы, потому что уверен, что платой за откровенность станет если не наказание, то порицание.

–Старайтесь быть такими родителями, чтобы ребенок твердо знал: даже если вы недовольны или откровенно злитесь, вы все равно не оставите его один на один с проблемой.

? Подросток не воспринимает слова всерьёз и не прислушивается к советам родителей.

–Скорее всего, в его представлении, вы не друг, а эмоционально «посторонний» человек. Какую бы тему вы не обсуждали, будьте в позиции союзника. «Я тебя всегда поддержу и приду на помощь. Мы несём за тебя ответственность. Какие-то вещи запрещаю, ведь для меня важно, чтобы с тобой не случилось ничего плохого». Чем чаще ребенок будет слышать подобное от вас, тем лучше.

? Подросток открыто игнорирует общение.

–Не читайте нравоучений, не учите уму разуму свысока. Разговоры об отношении полов лучше вести из позиции: «Я хочу рассказать тебе о важных вещах, которые, возможно, пригодятся тебе в жизни. Послушай, пожалуйста».

 ? Чья помощь наиболее эффективна.

Любящий родитель на эту роль подходит идеально, но если вы никак не можете преодолеть смущение, делегируйте задачу родственнику, которому доверяете и который способен с любовью и поддержкой обсудить деликатную тему. Заметим, что помощь психолога не будет лишней.

sch3@ivanovo.edyby

 Порно: первый шаг к взрослению

Скорее всего, впервые подростки сталкиваются с порнопродукцией случайно. Многих увиденное сбивает с толку и пугает, но некоторые вскоре ищут возможность познакомиться с контентом «про это». В группе риска находятся ребята (и мальчики, и девочки) в возрасте 10-15 лет. Просмотр эротических видео или картинок является своеобразным обрядом перехода во «взрослость». Когда подросток видит обнаженных, это приводит к запуску процесса осознания собственной сексуальности. В 12-15 лет хочется быстрее повзрослеть. Почувствовать себя старшим помогает активное и даже достаточно жёсткое, провокационное поведение. Подросток знает, что эротические видео и фотоснимки – контент, предназначенный только для взрослых. Рассматривая их, они тоже чувствуют себя частью далекого и непонятного мира, в котором живут их родители.

 ВАЖНО ЗНАТЬ!

При просмотре запрещённого контента у ребенка могут возникнуть:

нервные тики, страхи, нарушения сна и аппетита, нервное поведение, агрессия и др.

Дети, которые смотрят порно,

-чаще сверстников подвергаются сексуальному насилию;

-в будущем могут возбуждаться только на порно, а не чувства;

-могут быть стерты сексуальные границы свои и окружающих людей;

-во взрослой жизни проявляют агрессию к половому партнеру;

-склонны к насильственному поведению…

Уважаемые родители, будьте бдительны!

ТОНКАЯ ГРАНЬ ДОЗВОЛЕННОГО

(профилактика деструктивного контента)

ЧТО МЫ ЗНАЕМ О ДЕСТРУКТИВНЫХ СООБЩЕСТВАХ?

Деструктивные сообщества – это организованные объединения людей, в основе существования которых лежит идеология, противоречащая ценностям общества и государства, деформирующая нравственный облик личности и проявляющаяся в противоречивом поведении.

ДЕСТРУКТИВНЫЙ КОНТЕНТ ИЛИ КАК НЕ СТАТЬ ЕГО ЖЕРТВОЙ

 Деструктивный контент-это негативное содержимое Интернета, имеющее разрушительное и пагубное влияние на человека. Подобный контент является спектром неприемлемого, экстремистского или просто треш-контента, совокупность всего, что оказывает влияние на личностный рост и психологию человека, особенно молодых людей. Деструктивный контент создан для отвлечения человека отвыполнения сложных, но в то же время нужных повседневных задач.

Такой контент может тормозить учебный процесс, лишать человека способности мыслить независимо, конструктивно, креативно. Пустота восприятия деструктивного контента порождает цифровую зависимость и позволяет ему преобладать в социальных сетях.

 ПРИЧИНЫ деструктивного поведения.

•  Социальные отклонения, различного рода зависимости (алкогольная, наркотическая и т.д.)
• Ситуативные отклонения (манипуляции со стороны окружающих, длительные токсичные отношения и др.)
• Лояльные наказания за нарушения
• Стремление подорвать авторитет и испортить репутацию общества
• Наследственность
• Неблагополучная обстановка в семье (отсутствие тепла, любви и взаимопонимания).

  ПРИЗНАКИ деструктивных отношений.

 Деструктивные отношения вы можете идентифицировать, если:                            

-вы чувствуете, что не нужны, безразличны человеку;

-вашими интересами, взглядами, желаниями, мнением пренебрегают;

-вами манипулируют, например, постоянно вызывая ревность, чувство вины;

-вы чувствуете себя никчемным, самооценка занижена;

-вас не уважают;

-вы находитесь в постоянном нервном напряжении и т.д.

 ПРИЗНАКИ деструктивных групп:

контроль сознания, лидерство, обман, исключительность, отчуждение, эксплуатация, тоталитарное мировоззрение (взгляд на мир).

 ЧТО ДЕЛАТЬ, ЧТОБЫ НЕ СТАТЬ ЖЕРТВОЙ ДЕСТРУКТИВНОГО КОНТЕНТА?

 БЛОКИРУЙТЕ НЕГАТИВНЫЕ ИСТОЧНИКИ.

В случае получения нежелательной информации, которая вас отвлекает и вы не хотите видеть, надо блокировать источники такой информации, отписываться от личностей, распространяющих негативный и бесполезный контент.

 ПРОВЕРЯЙТЕ НАСТРОЙКИ КОНФИДЕНЦИАЛЬНОСТИ.

Берите в расчёт алгоритмы и проверяйте свои настройки конфиденциальности. Возможно, вы получаете такой контент, так как вам его рекомендуют алгоритмы, либо навязывают рекомендательные сервисы.

 НОВЫЕ ИНТЕРЕСЫ.

Если вы осознали, что контент, который вы потребляете преимущественно деструктивный, то никогда не поздно сменить интересы, и начать получать позитивный контент.

 ПОГОВОРИТЕ СО ВЗРОСЛЫМИ.

Если контент в Интернете вызывает у вас негативные эмоции и чувства, не бойтесь говорить об этом с тем, кто может вас поддержать. Обращайтесь в надлежащие инстанции и профессиональные службы психологической поддержки и помощи.

 ЦИФРОВАЯ ГИГИЕНА.

Относитесь к контенту избирательно и соблюдайте правила цифровой гигиены.

 ДЕСТРУКТИВНЫЙ КОНТЕНТ: ОПАСНО!

 НЕЛЬЗЯ ДОПУСТИТЬ ЕГО В ЖИЗНЬ ПОДРОСТКА, он служит обезличиванием пользователя. Полная или частичная анонимность дают иллюзию вседозволенности. Интернет вместо вспомогательного ресурса может стать угрозой для физического и психологического здоровья, потому что способен негативно влиять на картину мира подростка, разрушить моральные ценности и нравственные ориентиры.

 ИССЛЕДОВАТЕЛИ УТВЕРЖДАЮТ:

 Около 70% молодых людей (15-25 лет) сталкивались с пропагандой экстремистско-террористической идеологии в интернет-среде.

• Около 60% молодёжи (14-24 лет) получают информацию о способах самоубийств в сети Интернет.
• Более 50% подростков (12-17 лет) сталкиваются с изображением жестокости в интернете и порнографией, описанием способов чрезмерного похудения.
• Около 20% молодых людей встречаются с контентом о способах употребления наркотиков и причинения себе вреда.

Уважаемые РОДИТЕЛИ, будьте бдительны!

Спасти ребенка можно ВНИМАНИЕМ, ЛЮБОВЬЮ, РОДИТЕЛЬСКОЙ ЛАСКОЙ И ЗАБОТОЙ!

 Если ваш ребенок оказался в «капкане», убедите его в том, что безвыходных ситуаций не бывает!

Обратитесь за помощью. Адрес электронной почты: sch3@ivanovo.edu.by

Нравственно-половое воспитание подростков

Подростковый возраст связан с перестройками организма ребенка – половым созреванием. Интенсивность нравственного формирования личности – важнейшая психологическая характеристика этого возраста. Половое воспитание, как указывают специалисты в этом вопросе «является неотъемлемой частью нравственного воспитания, цель которого состоит в формировании у подрастающего поколения нравственных форм в области взаимоотношений полов во всех сферах деятельности». В возрасте 13-15 лет у подростков происходит половое созревание. Подростки к моменту полового созревания должны получить достаточно точное представление об анатомии половых органов, о размножении, беременности, родах. Такого рода разговоры с сыном лучше вести отцу, а с девочкой правильнее разговаривать матери. И в том, и в другом случаях взрослым следует вкратце рассказать об изменениях, происходящих у подростков противоположного пола, подчеркнуть их естественность и важность.

Пубертатный период - важный, ответственный и нелегкий этап жизни. Он характерен полным отсутствием гармонии. Ни мальчик с пробивающимися усиками, ни девочка с вполне развивающимися женственными формами еще не пришли во взрослый мир, но уже покинули мир детства. Отсюда двойственность их положения и поступков, отсюда многие их беды. Потеря равновесия вызвана перестройкой гормональной системы в организме. Все это может отразиться и на психическом состоянии. Подросток часто делает глупости, совершает необъяснимые с точки зрения логики поступки. Психологи считают этот этап развития наиболее трудным для детей в эмоциональном плане. Это следует учесть родителям. Некоторые подростки огорчаются из-за появившихся у них угрей. Нужно объяснить, что это временное явление, которое обусловлено усиленной работой сальных желез кожи под влиянием гормональных перестроек. Когда завершится половое созревание, исчезнут и угри. Необходимо подсказать подростку, что для уменьшения угрей необходимо строго соблюдать гигиену кожи, регулярно умываться с мылом. Можно очищать кожу с помощью специальных лосьонов.

Особенности нравственно-полового воспитания

С 13-14 лет мальчишки становятся чрезвычайно влюбчивыми. Правда, в абсолютном большинстве случаев пределом мечтаний оказывается поцелуй, однако интенсивность чувства от этого не снижается. В отличие от девочек того же возраста они более склонны к сексуальным фантазиям. И здесь надо активно пропагандировать знание о том, что воздержание не вредит юношескому организму, а наоборот, способствует его укреплению, созреванию. Правильное отношение к девочкам, девушкам, женщинам должно закладываться с детства. В воспитании правильного отношения к женщинам самую большую роль играет личный пример. Надо, безусловно, говорить сыну правильные речи, но грош им цена, если, окончив наставление, муж набросится на жену с грубостями. При половом воспитании мальчиков и юношей надо не забывать о необходимости поддерживать мужской авторитет. Крайне недопустимо, чтобы жена, пусть даже заслуженно, критиковала при детях действия отца, унижая его мужское достоинство. Пример отца в семье всегда оказывает влияние на формирование у детей обоего пола образа Мужчины-мужа и отца. Сын усваивает свою линию поведения, в том числе и с лицами противоположного пола.

Девочкам и девушкам по мере их взросления необходимо прививать чувства собственного достоинства, девичьей чести, стыдливости. В связи с изменениями в психофизиологическом состоянии девочка 13-15-летнего возраста должна получать сведения о половой жизни. Начинать такой разговор нелегко. Но необходимо. Лучше, если для этого будет какой-нибудь подходящий повод, однако слишком долго ждать его не следует – можно опоздать. В половом воспитании девочек наблюдаются две основные ошибки. Одни мамы (а с девочками, естественно, больше и чаще на подобные темы должны беседовать мамы) полностью игнорируют вопросы половой жизни, другие, уделяя им достаточное внимание, освещают их только с отрицательной стороны. Умалчивание не спасает девочек от знакомства с проблемой, а ведь очень важно, от кого и каких знаний набираются они. Второй вариант поведения мам не лучше первого, ведь запретный плод всегда сладок, возникает сомнение в справедливости материнских слов, а потому и желание проверить, кто же прав.

Важной задачей нравственно-полового воспитания является выработка правил поведения с представителями противоположного пола. Правильное воспитание должно привить подросткам отрицательное отношение к циничным надписям и рисункам, непристойным шуткам и пошлым анекдотам, развязному поведению в обществе и на улице. И тут пример родителей, их высоконравственное поведение помогают ребенку избежать грязи и пошлости в вопросах пола.

Разговор с ребенком. Мама и папа должны просвещать ребенка в вопросах полового воспитания. Если этого не делать, то ребенок найдет информацию у подруг или у друзей, а она может быть неправильна. Это, конечно, очень деликатная тема, и нет здесь готовых рецептов, советов. Многое будет зависеть от конкретной семьи, сложившихся взаимоотношений в ней. Но некоторые моменты родителям необходимо знать: Первое условие успешности таких бесед – полное доверие и уважение подростка в отношениях с родителями. Второе условие: необходимо вести разговор наедине с подростком. При этом с мальчиком должен вести разговор отец, с девочкой – мать. Третье условие: начиная беседу, не нужно пытаться сразу выложить всю физиологию полового созревания. Такая поспешность только насторожит ребенка, и он может подумать: с чего это вдруг решили меня просвещать? Лучше, если такой разговор начнется как бы невзначай, легко и непринужденно. Для начала надо деликатно сказать несколько фраз, например: «Я вижу, что с тобой происходит, я готов (а) помочь тебе, разъяснив и дав совет». Пробуйте, у вас всё получится.

Страх - гэта эмоцыя, пра якую многія людзі думаюць з жахам. Магчыма таму, што эмоцыя страху сама па сабе выклікае жах, яна перажываецца намі досыць рэдка. І ўсё ж страх - рэальная частка нашага жыцця. Чалавек можа перажываць страх у розных сітуацыях, але ўсе гэтыя сітуацыі маюць адну агульную рысу: яны адчуваюцца, ўспрымаюцца чалавекам як сітуацыі, у якіх пад пагрозу пастаўлена яго спакой і бяспека.

Разам з паняццем страх часцяком мы чуем паняцце фобія. У чым жа розніца? Фобіі - гэта тыя ж страхі, але выяўленыя больш моцна і пераследваюцца чалавека пастаянна. Слова фобія паходзіць ад грэцкага «Фобас» - страх. У псіхалогіі фобіямі называюць дакучлівыя, некантралюемыя, ірацыянальныя, неадэкватныя існым становішчы спраў страхі, якія ахопліваюць чалавека ў пэўнай абстаноўцы і суправаджаюцца адчуваннем прыгнечанасці, вегетатыўнымі дысфункцыямі (пачашчанае і ясна адрозніваць сэрцабіцце, падвышаны або паніжаны ціск, багаты пот, дрыжыкі, страўнікавыя засмучэнні, дрыжыкі канечнасцяў і вуснаў, а часам і ўсяго цела і да т.п.). Іншымі словамі, калі страх надыходзіць часта, становіцца дакучлівым, дрэнна паддаецца кантролю з боку зведвае страх, жаданне пазбягаць прадмета або сітуацыі выклікае страх больш вялікае, ці ён мае пад сабой мала падстаў, парушае самаадчуванне і дзейнасць чалавека, то гэта фобія. Хоць звычайна моцны страх, які замінае чалавеку нармальна жыць, ўжо называюць фобіяй.

Існуе мноства відаў фобій, вось некаторыя з іх: арахнофобия - страх павукоў; кинофобия - страх сабак; офидофобия - страх змей; аквафобия, гідрафобны - страх вады, плавання; акрофобия - страх вышыні; никтофобия - страх ночы, цемры; гематофобия - страх выгляду крыві; охлофобия - страх натоўпу, перапоўненых месцаў; танатофобия - страх смерці і інш.

Гэта далёка не поўны пералік фобій. Тым не менш, ён дазваляе скласці ўяўленне пра тое, наколькі шырока распаўсюджаныя фобические засмучэнні ў наш час.

Дык якія ж могуць быць прычыны ўзнікнення страху. Прычынамі страху могуць быць падзеі, умовы або сітуацыі, якія з'яўляюцца пачаткам небяспекі. Як паказвае Дж. Боулби, прычынай страху можа быць адсутнасць чаго-небудзь, што забяспечвае бяспеку. Страх можа мець сваім прадметам якога-небудзь чалавека або аб'ект. Часам страх не звязаны ні з чым канкрэтным, такія страхі перажываюцца як беспрадметнасьцю. Страх можа выклікацца пакутай, гэта звязана з тым, што ў дзяцінстве сфармаваліся сувязі паміж гэтымі пачуццямі.

Існуе некалькі прычын узнікнення страху. Першая і найбольш зразумелая прычына - канкрэтны выпадак, які напалохаў чалавека (ўкусіла сабака, затрымаўся ў ліфце). Такія страхі лягчэй за ўсё паддаюцца карэкцыі. Але не ва ўсіх людзей развіваецца ўстойлівы, прыкметны навакольным страх. Шмат у чым гэта залежыць ад асаблівасцяў характару чалавека (трывожнасць, недаверлівасць, песімізм, няўпэўненасць у сабе, залежнасць ад іншых людзей і г.д.).

Самыя распаўсюджаныя - гэта выклікання страхі, якія ідуць да нас з дзяцінства. Іх крыніцы - дарослыя (бацькі, бабулі, выхавальнікі), якія міжвольна, часам занадта эмацыйна, папярэджваюць дзіцяці пра небяспеку, часта нават не звярнуўшы ўвагі на тое, што напалохала дзіцяці больш: сама сітуацыя або рэакцыя на яе дарослага. Дзіця пачынае адчуваць трывогу, і, натуральна, што ў яго ўзнікае рэакцыя страху, якая можа замацавацца і распаўсюдзіцца на зыходныя сітуацыі. Такія страхі могуць зафіксавацца на ўсё жыццё.

Яшчэ адна з найбольш частых прычын страху - дзіцячая фантазія. Дзіця нярэдка сам прыдумляе сабе прадмет страху. Дзеці баяцца цемры, але кожнае дзіця па-рознаму рэагуе на такія фантазіі: хто-то адразу іх забудзе і супакоіцца, а ў каго-то гэта можа прывесці да непапраўных наступстваў.

Пачуццё страху можа сфармавацца з-за унутрысямейных канфліктаў. Вельмі часта дзіця адчувае віну за канфлікты бацькоў або баіцца апынуцца іх прычынай. Нярэдка прычынай страху становяцца ўзаемаадносіны з аднагодкамі. Калі калектыў не прымае дзіцяці, яго крыўдзяць, то цалкам верагодна, што ён баіцца быць прыніжаным.

Таксама страхі могуць з'яўляцца з-за наяўнасці больш сур'ёзнага засмучэнні - неўрозу, якое павінны дыягнаставаць і лячыць медыцынскія работнікі. Праявай неўрозу можна лічыць тыя страхі, якія не зьяўляюцца нормай на пэўным узроставым этапе развіцця, або вельмі моцнае праява страхаў, якія ўваходзяць у паняцце нормы.

Што тычыцца вывучэння страхаў ў падлеткавым узросце, то ў дзяўчынак падлеткавы ўзрост больш насычаны страхамі, чым у хлопчыкаў, адлюстроўваючы іх вялікую схільнасць да страхаў наогул. Пры гэтым міжасобасныя страхі дасягаюць свайго максімуму ў дадзеным узросце, а менавіта: страх адзіноты, некаторых людзей, пакарання, кпінаў, асуджэння з боку аднагодкаў і дарослых, страх зрабіць што-небудзь не так, не тое, не паспець, спазніцца, ня справіцца з даручаным справай, ня даць рады з пачуццямі, страціць кантроль, быць не сабой і т. д.

Рэкамендацыі для бацькоў

Каб дапамагчы дзіцяці справіцца са страхамі бацькам варта:

Прызнаўся, што страх рэальны. Гэтак жа як і страхі у дарослых, дзіцячыя страхі часцяком ірацыянальныя, але гэта не робіць іх менш рэальнымі.

-Учтите, Што, у параўнанні з дарослымі, дзеці знаходзяцца ў вельмі нявыгадным становішчы ў спробе супрацьстаяць страхам: дарослыя могуць пазбягаць заведама палохалых аб'ектаў або сітуацый, у дзяцей тут значна менш магчымасцяў.

-Скажы Дзіцяці, што ўсе людзі часам баяцца, нават дарослыя. Раскажыце дзіцяці, чаго вы баяліся калі былі маленькімі і як пераадолелі свой страх - будзьце аднак асцярожныя ў сваім аповедзе, каб не выклікаць у дзіцяці новы страх.

-не Смейцеся над сваім спалоханым дзіцём і не дражніце яго.

-адзначае Пахвалой любы, нават самы нязначны прагрэс дзіцяці ў пераадоленні страху і не крытыкуйце дзіцяці за сам страх або рэгрэс у яго пераадоленні. Пахвала з бацькоў найлепшае заахвочванне для маленькага дзіцяці, а крытыка зусім неэфектыўная для ліквідацыі любога непажаданага паводзін дзіцяці, няхай гэта будзе няўдачы ў вучобе, дрэнныя манеры або страхі. Ні ў якім разе не давайце дзіцяці зразумець, што вы яго менш любіце ці паважаеце за яго страхі.

-Позвольте Дзіцяці пакласціся на вас. Вядзіце сябе спакойна і ўпэўнена. Спалоханыя дзеці адчуваюць недахоп упэўненасці. Дайце ім адчуць, што Вы іх падтрымліваеце і кантралюеце сітуацыю.

- ... Але не перашчыруйце інакш «сверхохраняемый» дзіця можа вырашыць, што яму сапраўды ёсць чаго баяцца і стане яшчэ больш спалоханы і занадта залежым ад аднаго з бацькоў.

Пераканацца, што не вы адказныя за страх. Занадта частыя перасцярогі: «не бяры вострыя прадметы, а то паранішся і можаш памерці»; дзеянні - калі дзіцяці, напрыклад, замыкаюць у цёмнай пакоі ў якасці пакарання; або пагрозы - «мы сыходзім і пакінем цябе з гэтай цёткай», бацькоў могуць стаць крыніцай страху. І, нарэшце, адсутнасць дысцыпліны, выразных правіл і прадказальнасці палохаюць маленькіх дзяцей, якія маюць патрэбу ў дастатковай ступені знешняга кантролю.

-не Спрабаваць «выбіць клін клінам», прымушаючы дзіцяці сустрэцца тварам да твару з страшным яго аб'ектам або сітуацыяй і «пераканацца, што нічога страшнага ў гэтым няма». Замест гэтага акажыце дзіцяці эмацыйную падтрымку і мякка паступова дапамажыце яму зразумець прыроду таго, што ён баіцца. Аптымальны набор дзеянняў можа быць такім:

1. Прызнанне: Спакойна і ўпэўнена скажыце дзіцяці, што Вы бачыце і разумееце, што ён баіцца

2. Тлумачэнне - маленькім дзецям часта бывае досыць простага тлумачэння сутнасці страху.

3. Ускосная дэманстрацыя. Калі дзіця баіцца сабак, то прагляд фільма пра хлопчыка яго ўзросту і яго каханай сабаку можа дапамагчы яму адчуць сябе больш упэўнена. Не варта аднак знаёміць дзяцей з фільмам, казкамі або малюначкамі, якія могуць узмацніць іх страх, дзе сабакі кусаюцца.

4. Гутарка, Абмеркаванне. Папытаеце вашага дзіцяці расказаць пра яго страхах і ўважліва з разуменнем выслухайце яго.

Калі страхі дзіцяці пачалі ўплываць на жыццё ўсёй сям'і або на распарадак жыцця самога дзіцяці, звярніцеся да прафесіяналу, сямейнаму кансультанта або псіхатэрапеўта, дзіцячаму псіхолага.

Ржеутская Н.А., педагог-псіхолаг ДУА «Гімназія №7 г. Мінска»

Выкарыстаны матэрыялы сайта выхаваўчай работы ДУА «Гімназія №7 г. Мінска» «ОКНА» blog.gymn7.minsk.edu.by

Канфліктаўстойлівасць - здольнасць чалавека захоўваць канструктыўны падыход ва ўзаемадзеянні з навакольнымі насуперак ўплыву Канфліктагеннасць фактараў.

Спосабы ўрэгулявання канфліктаў:

кампраміс (саступкі з абодвух бакоў);
інтэграцыя (калі знаходзіцца такое рашэнне, пры якім выконваюцца абодва жадання і ні адна з бакоў нічым пры гэтым не ахвяруе);
капітуляцыя (адзін бок безумоўна саступае перамогу іншы);
сыход (адна бок адмаўляецца працягваць удзельнічаць у канфлікце);
перамовы (бакі канфлікту (дзве ці больш) выкарыстоўваюць абмен прапановамі і ідэямі, каб знайсці ўзаемна прымальнае пагадненне);
ўмяшанне трэцяга боку (індывіда або групы, якія не маюць прамога дачынення да канфлікту, але робяцца намаганні, накіраваныя на прасоўванне да пагаднення);
пачуццё гумару.
Рисунок3Памятка для бацькоў па папярэджанні канфліктаў

* Паспрабуйце захоўваць у сям'і атмасферу адкрытасці і даверу

* Не давайце дзіцяці нязбытных абяцанняў

* Не стаўце свайму дзіцяці умоў

* Будзьце тактоўныя у праяве мер уздзеяння на дзіця

* Не карайце дзіця за тое, што дазваляеце сабе

* Не шантажуюць дзіцяці сваімі адносінамі адзін з адным

* Не бойцеся падзяліцца з дзіцем сваімі пачуццямі і слабасцямі

* Не стаўце свае адносіны з уласным дзіцем у залежнасць ад яго навучальных поспехаў

Памятаеце, што ребенок- гэта увасобленая магчымасць!

Скарыстайцеся ёю так, каб яна была рэалізавана ў поўнай меры!

Выкарыстаны матэрыялы сайта выхаваўчай работы ДУА «Гімназія №7 г. Мінска» «ОКНА» blog.gymn7.minsk.edu.by

Павага!

Мы часам проста можам сказаць дзіцяці: «А лепш ты нічога не мог прыдумаць? У цябе наогул галава на плячах ёсць? »І гэтак далей. Кожны раз, калі мы вымаўляем што-небудзь падобнае, мы руйнуецца станоўчы вобраз сына ці дачкі.

Пагрозы!

«Калі ты яшчэ раз зробіш - ты ў мяне атрымаеш!», «Калі ты яшчэ раз стукнеш браціка, я цябе ...» Кожны раз, калі мы так гаворым, мы вучым дзіцяці баяцца і ненавідзець нас. Пагрозы цалкам бескарысныя - яны не паляпшаюць паводзін.

Абяцанні!

Добра знаёма: дзіця правініўся, а мама яму кажа: «Паабяцай, што больш ніколі-ніколі так рабіць не будзеш» - і атрымлівае, вядома, абяцанне. А праз паўгадзіны дзіця паўтарае сваю хітраванне. Мама пакрыўджаная і засмучаная: «Ты ж абяцаў!» Яна проста не ведае, што абяцанне нічога не значыць для маленькага дзіцяці. Абяцанне, як і пагроза, ставяцца да будучыні. А дзіця жыве толькі ў сучаснасці. Калі ён адчувальны і совестлив, то вымагання абяцанняў будзе развіваць у ім пачуццё віны, а калі ён ня адчувальны, гэта толькі навучыць яго цынізму: слова - гэта адно, а справа - зусім іншае.

Апека!

Залішняя апека прывучае дзіця да думкі, што сам ён нічога рабіць не можа. Многія бацькі недаацэньваюць магчымасцяў дзяцей штосьці рабіць самастойна. Прыміце як дэвіз: «Ніколі не рабі за дзіця тое, што ён можа зрабіць сам».

Паслушэнства!

Уявіце, што муж (жонка) кажа вам: «Кінь усё і зараз жа згатуй мне кавы». Як вам гэта спадабаецца? Сапраўды гэтак жа вашаму дзіцяці не падабаецца, калі ад яго патрабуюць, каб ён неадкладна пакінуў свой занятак, лепш папярэдзіць яго загадзя: «Хвілін праз дзесяць будзем абедаць», тады мы цалкам можам дазволіць яму пабурчэць няшмат: «Я яшчэ пагуляю». Сляпое безумоўнае падпарадкаванне характэрна для марыянеткі, але яно не спрыяе фармаванню незалежнага, самастойнага чалавека.

Патаканне!

Гаворка пра ўсёдазволенасці. Дзеці адразу адчуюць, што бацькі баяцца быць цвёрдымі, калі яны пераступаюць мяжы дазволенага, баяцца сказаць ім «не». Гэта ўсяляе ў іх упэўненасць, што ўсе правілы гумовыя - варта трошкі папрацаваць, і яны расцягнуцца. Такое можа спрацоўваць ў рамках сям'і, але за яе межамі дзіцяці чакаюць горкія расчараванні. Патураць дзіцяці - значыць, пазбаўляць яго магчымасці вырасці прыстасаваным да жыцця чалавекам.

Будзьце паслядоўныя!

У суботу ў мамы добры настрой і яна дазваляе сыну парушаць ўсе правілы (ці нейкія з іх). У панядзелак, калі ён робіць тое ж самае, яна «навальваецца на яго, як тона цэглы». Уявіце сябе на месцы свайго дзіцяці. Як бы вы навучыліся вадзіць машыну, калі б у панядзелак аўторак і чацвер чырвонае святло азначаў «стоп», а ў сераду і суботу - «можна працягваць рух»? Дзецям неабходная паслядоўнасць у патрабаваньнях. Яны павінны ведаць, чаго ад іх чакаюць. Бязладнасць у дазволах і забаронах гэтаму не спрыяе.

Патрабуйце згодна з узростам дзіцяці!

Не патрабуйце ад дзіцяці сталасці паводзін, на якую ён яшчэ не здольны. Памятаеце, на ўсё свой час! У той жа час памятайце, што яму ўжо па сілах! Размяркоўвайце ў сям'і абавязкі і адказнасць за іх!

Прыслухайцеся да сваіх слоў!

Кожны дзень тысячы слоў вымовы выплюхваюцца на нашых дзяцей. Калі ўсе іх запісаць на магнітафон і пракруціць мамам і татам, то яны будуць здзіўлены. Чаго толькі яны не гавораць сваім дзецям! Пагрозы, насмешкі, бурчанне, цэлыя лекцыі пра мараль ... Пад уплывам слоўнага патоку дзіця «адключаецца». Гэта для яго адзіны спосаб абароны і ён хутка яго асвойвае. А паколькі адключыцца цалкам ён не можа, то адчувае пачуццё віны, а гэта развівае адмоўную самаацэнку. Усе «маралі» у канчатковым выніку для дзіцяці зводзяцца да такіх схемах: «Тое, што ты зрабіў, - гэта дрэнна. Ты дрэнны, таму што гэта зрабіў. Як ты мог так паступіць пасля ўсяго добрага, што тата (мама) зрабіў (а) для цябе? »

Памятаеце аб праве дзіцяці заставацца дзіцём!

Уявіце сабе, што вы - педагагічны геній і выхавалі ўзорнага дзіцяці: ціхага, заўсёды паважлівага да дарослых, які ніколі не бунтуе і не выходзіць з-пад кантролю, робіць усё, што дарослыя ад яго хочуць. У яго няма адмоўных пачуццяў да чаго-небудзь і да каго-небудзь, ён высокоморален, совестлив і акуратны, ніколі нікога не падманвае. Але, можа быць, тады мы маем справу з маленькім дарослым? Псіхолагі лічаць, што «ўзорны» дзіця - ня шчаслівы дзіця. Гэта дзіця пад маскай. Ён схаваў сваё "я" пад абалонку, а ўнутры ў яго вельмі сур'ёзныя эмацыйныя праблемы.

Выхоўваючы дзяцей, развіваючы іх самадысцыпліну, давайце не забываць, што яны ўсё ж такі дзеці. Давайце пакінем за імі гэта права!

І яшчэ пару правілаў ...

Усе бацькі выхоўваюць дзяцей у меру свайго ўмення і разумення жыцця і рэдка задумваюцца аб тым, чаму ў пэўных сітуацыях паступаюць так, а не інакш. Аднак у кожнай мамы ў жыцці бываюць моманты, калі паводзіны каханага дзіцяці ставіць у тупік. А можа быць, самі дарослыя, ужываючы радыкальныя метады выхавання, робяць нешта такое, з-за чаго потым бывае сорамна. У сваіх памылках вы не самотныя, усе бацькі іх час ад часу здзяйсняюць. Але заўсёды лепш вучыцца на чужых памылках, ці не праўда?

1. Не чакайце, што Ваш дзіця будзе такім, як Вы. Ці - як Вы хочаце. Дапамажыце яму стаць не Вамі, а сабой.

2. Не спаганяць на дзіцяці свае крыўды: што пасееш, то і ўзыдзе.

3. Не патрабуйце ад дзіцяці платы за ўсё, што Вы для яго робіце: Вы далі яму жыццё - як ён можа Вас аддзячыць? Ён дасць жыццё іншаму, - гэта незваротны закон падзякі.

4. Не думайце, што дзіця Ваша ўласнасць - ён асоба.

5. Не ставіцеся да яго праблем пагардліва.

6. Не прыніжайце!

7. Не мучце сябе, калі не можаце чагосьці зрабіць для свайго дзіцяці. Мучце, калі можаце і не робіце!

8. Памятаеце: для дзіцяці зроблена недастаткова, калі не зроблена ўсё.

9. Паважайце чужога дзіцяці. Не рабіце чужому тое, што не хацелі б, каб іншыя зрабілі Вашаму.

10. Любіце свайго дзіцяці любым: неталантливым, няўдалым, дарослым. Размаўляючы з ім, радуйцеся, таму што дзіця - гэта свята, які з Вамі.

Бацькам на заметку:

У актыўных бацькоў - актыўныя дзеці.

Тлумачце свайму дзіцяці, што імідж чалавечага цела, навязваемы сродкамі масавай інфармацыі, не рэалістычны. Здаровыя цела бываюць самых розных памераў і формаў.

Даследаванні паказваюць, што важную ролю ў фарміраванні самаацэнкі дачок гуляюць іх бацькі.

Дзеці пераймаюць звычкі здаровага ладу жыцця ад сваіх бацькоў. Што тычыцца здаровага харчавання, фізічнай актыўнасці і самаацэнкі, будзьце свайму дзіцяці узорам для пераймання.

Выкарыстаны матэрыялы сайта выхаваўчай работы ДУА «Гімназія №7 г. Мінска» «ОКНА» blog.gymn7.minsk.edu.by